معایب پرورش آبزیان در قفس

معایب پرورش آبزیان در قفس:

الف) اثرات اقتصادی – اجتماعی

1- ايجاد تضاد مابين پرورش دهندگان و ساير استفاده كنندگان از منبع آبي (ماهيگيران، گردشگران، كشاورزان)

2- اشغال فضا در محيط آبي كه باعث قطع دسترسي به نقاط ديگر محيط آبي و كاهش زيبايي منظر مي گردد.

3- آسيب پذيري در برابر سرقت و خرابكاري

ب) تأثير بر روي محيط زيست طبيعي

1- ايجاد پديده پرغذايي يا يوتريفيكاسيون در درياچه:

یوتریفیکاسیون يا پدیده پرغذایی شدن دریاچه ها و رودخانه ها عمدتاً به دلیل ورود فسفر و نیتروژن در منابع آبی رخ می دهد و سبب رشد سریع جلبکی شده و متعاقباً یک اختلال نامطلوب در تعادل موجودات زنده و کیفیت آب بوجود می آورد. در پروژه های پرورش ماهی در صورت کنترل نشدن فرآیندهایی همانند غذادهی در اثر ورود مواد غذایی، پسماندهای غذایی و … انباشت تدریجی مواد آلی احتمال پدیده غنی شدن دریاچه وجود دارد.

2-توليد مواد زائد و ورود به محيط آبي و تغيير كيفيت آب  مخزن

این پیامد به دلیل موارد ذیل در محیط های پرورشی رخ می دهد:

– غذادهی آبزیان: به این دلیل که تمامی غذا به مصرف  نمی رسد،  مقداری از خرده های غذا در محیط باقی می ماند.

– ورود فضولات آبزیان

3- ورود عوامل بيماريزا و انگل ها به محيط آبي:

  در صورت انتقال ماهي بيمار به قفس احتمال همه گیر شدن بیماری در میان ماهیان پرورشی وجود دارد. همچنین به دلیل ارتباط موجود میان محیط های آبی امکان انتقال این بیماری به سایر آبزیان (غیر پرورشی) نیز  خارج از تصور نخواهد بود.

4-  استفاده از داروهاي شيميايي:

  به منظور درمان ماهیان بیمار و جلوگیری از گسترش بیماری از برخی داروهای شیمیایی در محیط پرورشی استفاده می گردد که اثرات ذیل را بدنبال خواهد داشت:

– ورود مواد شیمیایی که گاهاً با محیط طبیعی ناسازگار است و ممکن است در برخی موارد تأثیری در درمان آبزیان نداشته و باعث ورود نابجای این مواد به محیط می گردد.

    – استفاده از این مواد بسیار هزینه بر خواهد بود.

5-  فرار آبزيان پرورشي از فضاي قفس:

  در پروژه های پرورش ماهی در قفس عمدتاً از ماهیان غیر بومی استفاده می گردد، که احتمال فرار این ماهیان و ورود به اکوسیستم آبی وجود دارد که به تبع آن گونه مورد نظر می تواند به سایر منابع آبی مرتبط راه یافته و مشکلات زیادی از جمله غالبیت به جای گونه های بومی منطقه را در آن محیط ها ایجاد نمایند .